Przewlekła obturacyjna choroba płuc

Przewlekła obturacyjna choroba płuc to jednostka chorobowa łącząca dwa inne schorzenia – przewlekłe zapalenie oskrzeli i rozedmę płuc. Chorują na nią głównie palacze tytoniu.

Przez pacjentów nazywana jest niekiedy (niesłusznie) astmą papierosową. Głównymi objawami klinicznymi tego schorzenia są kaszel i duszność – początkowo o charakterze wysiłkowym. W późnych stadiach zaawansowania choroby duszność występuje również w spoczynku. Co ważne, szacuje się, że na POCHP w Polsce choruje około dwa miliony pacjentów – z czego większość nie zdaje sobie z tego sprawy. Choroba ta pnie się cały czas w górę na liście najczęstszych przyczyn zgonów. Wsród palaczy z niewyjaśnionych przyczyn chorobę rozwija około 20%. Oczywiście pozostałe 80% „szczęściarzy” jest narażonych na inne schorzenia odtytoniowe.

U osób wrażliwych choroba rozwija się podstępnie. Pierwszy objaw, czyli kaszel, często jest bagatelizowany jako „naturalna” konsekwencja palenia papierosów. Ważne, aby osoby palące, które zauważą u siebie kaszel czy skłonność do zadyszki, zgłaszały się do lekarza. Wykonanie badania spirometrycznego pozwala rozpoznać chorobę na wczesnym etapie. Z całą stanowczością należy podkreślić, że uszkodzenia płuc wywołane paleniem tytoniu nie cofają się. Rzucenie palenia powoduje zahamowanie procesu przyśpieszonego niszczenia pęcherzyków płucnych. Osoby kontynuujące palenie rozwijają pełen obraz choroby, u której kresu znajdują się wyniszczenie, niewydolność oddechowa i zgon.

lek. Sebastian Nowicki
wiceprezes Szpitala Powiatowego we Wrześni