Neoromański kościół murowany z kopułą zbudowany został w latach 1899-1901 z fundacji rodziny Żółtowskich na miejscu drewnianej świątyni z II połowy XVIII w. Projektantem nowej świątyni był cesarsko-królewski budowniczy, radca Jan Łukomski z Frankfurtu, który do wzniesienia obiektu zaangażował budowniczego Telesfora Schmidta ze Środy. Ze starego kościółka przeniesiono barokowe wyposażenie, m.in.: trzy ołtarze, ambonę i rokokową chrzcielnicę. Kościół został częściowo zniszczony w czasie II wojny światowej, odrestaurowano go w latach 1945-1948. Na fasadzie umieszczono kamienną Pasję, wyrzeźbioną około 1900 r. przez poznańskiego artystę Władysława Marcinkowskiego. W ołtarzu głównym widnieje osiemnastowieczny obraz Ofiarowanie w świątyni ze szkoły włoskiej. W kościele znajdują się także dwa ołtarze boczne: Matki Boskiej Różańcowej, z ciekawym obrazem malowanym częściowo farbami olejnymi na aksamicie, częściowo wykonanym z blachy cynowej, oraz św. Marii Magdaleny. W kaplicy kolatorskiej znajdują się prochy fundatorów. Nad rokokową chrzcielnicą wisi obraz Koronacja Najświętszej Marii Panny, malowany na drewnie w połowie XVIII wieku, pochodzący z tzw. szkoły malarzy wielkopolskich. Dzieło to powróciło do świątyni w 1987 roku po dziewięcioletniej konserwacji. W kilku oknach świątyni znajdują się witraże figuralne pochodzące z królewskiego zakładu sztuki w Monachium. Na elewacji południowej widnieje kartusz z herbem Ogończyk rodziny Żółtowskich, który od 1994 r. jest oficjalnym herbem Nekli.

Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Opatówku 

Obecny kościół, którego patronką jest św. Katarzyna Aleksandryjska z Egiptu, został wzniesiony w latach 1752-1754 z fundacji Leona Morawskiego, archidiakona gnieźnieńskiego i poznańskiego. Kościół jest orientowany, drewniany, konstrukcji zrębowej, z zewnątrz oszalowany. Jednonawowy, z prezbiterium nieco węższym i niższym, zamkniętym wielobocznie. Przy prezbiterium od północy zakrystia, przy nawie od południa kruchta, od zachodu wieża na planie kwadratu. W kościele znajduje się m.in. belka tęczowa z napisem: „W krzyżu cierpienie – w krzyżu zbawienie”. Środek tęczy zajmuje krucyfiks z szesnastowieczną rzeźbą ukrzyżowanego Jezusa. Ołtarz główny zestawiony z fragmentów rokokowych został ozdobiony rzeźbami świętych i obrazem św. Katarzyny z XVIII w., z kolei ołtarze boczne datuje się na około połowę XVIII w. Na skraju prezbiterium osiemnastowieczna ambona z rokokową dekoracją frontu. Po przeciwnej stronie umieszczona została chrzcielnica z tego samego okresu. Obok kościoła stoją ceglane grobowce rodzinne i dzwonnica. Na południowej ścianie świątyni wisi drewniana tablica ufundowana przez parafian, poświęcona księżom zamordowanym w Dachau, Polakom rozstrzelanym w 1941 r. w Małej Górce i parafianom poległym w czasie II wojny światowej.

Więcej informacji na stronie internetowej parafii.

Kościół pw. św. Michała Archanioła w Targowej Górce

Eklektyczny kościół wzniesiony w 1840 r. Obok świątyni stoi drewniana dzwonnica z XVIII w. Świątynia istniała w Targowej Górce już w XIII w. W 1630 r. kasztelan gnieźnieński, Mikołaj Mielżyński, ufundował tu nowy drewniany kościół. Po pożarze w 1739 r. obiekt stanął ponownie, jednak znów spłonął na początku XIX wieku. W 1840 r. odbudowała go, tym razem w formie murowanej, rodzina Kosińskich. Do świątyni przeniesiono wyposażenie z poprzedniego kościoła. Umieszczono w nim barokowy ołtarz główny pochodzący z XVIII w., posiadający dwie kondygnacje. Po II wojnie światowej otwarto frontową ścianę kościoła i utworzono dwa małe łuki boczne, analogiczne do łuku nad ołtarzem głównym. Architektonicznie obiekt utrzymany jest w stylu neobarokowym, posiada również późnogotycką kamienną chrzcielnicę.

Kościół poewangelicki w Nekielce 

Pierwszy kościół w Nekielce, a właściwie dom modlitwy zbudowali osadnicy olęderscy w 1754 r.
W latach 80. XIX w. rozebrano stary dom modlitwy i rozpoczęto budowę murowanego kościoła. Ostatni ewangelicy wyjechali z Nekielki przed wkroczeniem Armii Czerwonej w 1945 r. W czasie II wojny światowej obiekt służył jako magazyn broni i podobne funkcje pełnił długo po niej. Kościół w Nekielce prezentuje jedną z najbardziej popularnych stylistyk budownictwa sakralnego drugiej połowy XIX w. Jest to obiekt wolno stojący, murowany, o elewacjach z czerwonej cegły, niepodpiwniczony, przykryty dwuspadowym dachem. Neogotycka forma i różnorodny repertuar motywów dekoracyjnych świadczy o dość wysokim poziomie architektonicznym zabytku. W 1971 r. budynek został przeznaczony do rozbiórki, jednak szczęśliwie przetrwał do lat 90. XX w., kiedy to zakupił go prywatny właściciel – rodzina Kareńskich-Tschurlów. Po remoncie zaadaptowano go na salę widowiskowo-koncertową, a w 1999 r. powołano Fundację Dwór w Podstolicach, której zadaniem jest ratowanie spuścizny po osadnikach olęderskich oraz organizacja wydarzeń kulturalnych w obiekcie.