Leczenie uzdrowiskowe w 2011 roku

Jeśli zamierzamy wyjechać do sanatorium, musimy wykonać podstawowe badania, które potwierdzą konieczność takiego leczenia. Gdy na badania kieruje nas np. lekarz rodzinny, nie ponosimy kosztów. Skierowania na leczenie uzdrowiskowe wystawia lekarz ubezpieczenia zdrowotnego – taki, który ma podpisaną umowę z NFZ lub pracuje w zakładzie opieki zdrowotnej mającym taką umowę.

Przygotowując skierowanie do sanatorium lekarz kieruje się stanem zdrowia pacjenta (musi być samodzielny w zakresie samoobsługi), a także wskazaniami uzasadniającymi potrzebę takiego leczenia. Decyzje lekarza dotyczące m.in. miejsca i rodzaju leczenia uzdrowiskowego nie są wiążące dla NFZ.

Skierowanie trafia do NFZ i zostaje zarejestrowane (otrzymuje numer), a następnie rozpatruje się je pod względem celowości (w NFZ pracują konsultanci w zakresie balneoklimatologii i medycyny fizykalnej lub rehabilitacji medycznej). O decyzji pacjent jest informowany pisemnie. W przypadku osób dorosłych skierowanie jest ważne 18 miesięcy, licząc od daty wystawienia.

Jeśli NFZ potwierdzi, że pacjent został zakwalifikowany do leczenia uzdrowiskowego, to pokryje tylko część kosztów leczenia. Należy liczyć się z tym, że resztę pokrywamy z własnej kieszeni. Sami płacimy za przejazd do sanatorium i z powrotem. Ponosimy częściową odpłatność za wyżywienie i zakwaterowanie – według cennika ustalonego przez ministerstwo zdrowia.

Od 1 lutego ceny pobytu zostały podwyższone. Obejmą te osoby, które dopiero zamierzają złożyć wniosek o skierowanie na leczenie uzdrowiskowe, oraz tych, których wniosek NFZ pozytywnie rozpatrzył, ale wciąż oczekują na skierowanie z dokładnym terminem wyjazdu.

Opracowanie na podstawie rozporządzenia ministra zdrowia z 22 grudnia 2010 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego; Dz.U. nr 252. poz.1 698.

Krystyna Dudzińska
z-ca dyrektora ds. medycznych
Szpitala Powiatowego